Op de begraafplaats Père Lachaise was ik in al die jaren nog nooit geweest, dus daar gingen we naar toe. Het was schitterend weer, dat maakte het wat minder sinister. Bij de ingang heb ik maar even een plattegrond gekocht want zonder kaart vind je niet wat je zoekt. Graven genoeg, het ene monument nog mooier dan het andere, maar ook armoedige, verloederde hutjes waar al jaren niet naar omgekeken is.
Bij het graf van Jim Morrison was allemaal kauwgom geplakt door fans. Ook bijzonder. Wie bedenkt zoiets?
Verder zagen we het graf van Chopin, Edith Piaf, Rossini, Oscar Wilde, Yves Montand en Simone Signoret en tot slot de muur voor de ‘Victimes des revolutions’ aan de buitenkant van de begraafplaats. En dat vonden we wel genoeg.
Op Montmartre is een heel charmant museum: Musée de Montmartre, gevestigd in het oudste gebouw daar. Verschillende kunstenaars hebben er gewoond zoals: Renoir, Bernard en Suzanne Valadon. Er hangen o.a allerlei originele versies van affiches voor de verschillende nachtclubs. ‘Le Chat Noir’ bijvoorbeeld.
Het is echt een rustpunt in die drukke toeristische omgeving en de fraaie, wilde tuin van Renoir (speciaal weer opnieuw aangelegd ter nagedachtenis) is ook een aanrader.
Ik had, heel toevallig, gelezen op Facebook dat Vanille zou optreden in een restaurantje. Vanille is de dochter van deze mijnheer, dus de kans om haar te zien wilde ik ook niet laten lopen. Het was 21 juni, de eerste dag van de zomer, en die wordt in Parijs ingeluid door middel van het ‘Fête de la Musique’. Overal in de stad speelden bandjes tot laat in de avond. Heel erg gezellig, hier waren we helemaal niet van op de hoogte maar het was een gelukkig toeval..
Enfin, we besloten te gaan eten in het restaurantje waar Vanille zou gaan optreden. We waren mooi op tijd, rond 20.00 uur (ze zou om 20.30 beginnen) en ze was al aan het soundchecken. Dat beloofde wat. Ik had al een topdag gehad en nu kon ie helemaal niet meer stuk. Terwijl we een drankje dronken maakte de aardige ober spontaan een foto van ons. De benen van Vanille zie je achter mij haha.
Maar het werkelijke optreden liet nogal op zich wachten. Ze maakte geen haast, at nog even een Croque Monsieur en dronk nog eens wat. Achter elkaar werden groepjes familie en vrienden enthousiast begroet maar ze leek op meer mensen te wachten. Intussen hadden wij ons hoofdgerecht al op en bestelden nog maar wat drankjes. En een dessert. En koffie… Niet erg hoor, het was er erg gezellig en er was een hoop te zien (een van haar halfzussen was er onder andere en ik geloof ook haar broer want die jongen leek erg op papa) en er kwamen steeds meer mensen die moesten worden omhelsd. Ze nam nog een paar keer een slok van het glas rosé van haar vriendin en uiteindelijk klonk haar gitaar. Hoera! Het was 21.45 uur.
Ze had ook een percussionist tot haar beschikking en het was een levendige performance. Ze zong eigen nummers en covers, dit nummer o.a van Francoise Hardy. Ik vond haar een grappige verschijning met een mooie stem. EJ vond haar bloedmooi dus ook voor hem was het geen straf om daar te zitten. Ik had wel het idee dat ik de enige was, afgezien van haar familie en kennisenkring, die enthousiast zat mee te klappen 🙂 Jammer dat er van haar geen filmpjes op YouTube te vinden zijn. Ze schermt zich behoorlijk af denk ik.
Vlakbij, in de buurt van de Eiffeltoren, was het ook feest.
En ook zondag en maandag was het nog steeds schitterend weer. We zijn nog in Saint Germain geweest, in Le Marais en in de Rue Mouffetard en we bezochten de ‘Jardin des Plantes’. We hebben zelfs nog een beetje gewinkeld en heel veel op terrasjes gezeten.
Eigenlijk wil ik in september wel weer. Even kijken of er nog goedkope Thalystickets zijn. En EJ… hij wil gewoon opnieuw mee! Wie had dat nou gedacht??
Logging Lina 