Vooruit laat ik het maar eens doen, dacht ik de eerste dag na de vakantie, ik toetste eerst op ‘ophalen bestelling’ en waardeerde vervolgens mijn (voordeeluren) OV chipkaart op.
Half reizend Nederland is al ‘om’ als ik de wervende brieven van de NS mag geloven. Het wordt iemand, die er voor kiest om gewoon met kaartjes te blijven reizen, ook niet gemakkelijk gemaakt moet ik zeggen. Ten eerste is de vijf retourkaart afgeschaft en ten tweede doet de automaat moeilijk als ik vier kaartjes zonder datum wil betalen (uw pinpas is niet geldig, betaal anders). Terwijl er geen vuiltje aan de lucht is als ik één kaartje betaal. Maar om nu vier dagen per week iedere keer één kaartje te pinnen.. Ik houd van simpel, maar het meest simpele is zo simpel niet meer helaas.
20 euro opwaarderen daarentegen gaat, opmerkelijk genoeg, zonder problemen met de pinpas.
NIET vergeten uit te checken, hield ik mezelf de gehele reis lang voor terwijl ik de kaart angstvallig in mijn hand hield. In de tram gebruik ik een anonieme kaart en ben ik er inmiddels aan gewend, maar in de trein nog niet en die in/uitcheckpalen moest ik eerst nog zien te vinden.
Maar geen probleem, het ging allemaal prima. De eerste twee dagen.
De derde dag kwam ik op de terugweg een buurmeisje tegen. Gezellig keuvelend verlieten we de trein en vervolgens fietste ik naar huis. ‘Oeps,’ bedacht ik me tijdens het avondeten, ‘Ik ben vergeten uit te checken.’ Ik hees me weer in mijn jas en fietste terug naar het station. Gelukkig regende het niet. Vervolgens ging het een paar dagen goed.
Maar vandaag realiseerde ik me op mijn werk dat ik wéér was vergeten uit te checken. Terug op station Sloterdijk deed ik dat alsnog, vóórdat ik de trein terug zou nemen naar huis. Ik moest daarna echter ook weer inchecken natuurlijk. ‘U bént al uitgecheckt,’ meldde de paal nadat ik mijn kaart tegen de roze lezer aan had gehouden. ‘Ja, maar ik moet nu weer ínchecken,’ riep ik met een blik op de klok (mijn trein zou over vijf minuten vertrekken). Hoeveel tijd moet hier in vredesnaam tussen zitten? Gelukkig lukte het wel nadat ik nog even wat tijdschriften had doorgebladerd in de kiosk. En op mijn thuisstation heb ik keurig weer uitgecheckt.
Zou dit nu ook een kwestie van wennen zijn? Ik blijf het onhandig vinden hoor.
Logging Lina 
ik hoop dat ons vriendenweekendje Antwerpen, dat ik volgende maand organiseer en deels via het openbaar vervoer verloopt, vlotter zal gaan…
Groetjes!
Ik denk dat ik het ook niet handig ga vinden. Die ene keer per jaar dat ik met het OV reis. 😉
@Billy, bij jullie in België hoef je vast niet in -en uit te checken.
Ha, alweer een uitgewekene in de diaspora. Ik ben wel blij dat je even zei waar je bent gebleven, zeg. Verdeurie, dat stomme webstreepjelog ook.
Nou, wat wou ik zeggen? Oh ja, dat het OV niet gemakkelijk is en dat je er voor doorgeleerd moet hebben. Het lijkt mij – als nevernooit in OV zittend mens – zelfs enorm angstaanjagend allemaal. Het zweet breekt me al uit als ik jouw verhaal lees. 🙂
ja, dat lijkt me reuze onhandig.
Ik de verre toekomst zullen ze dit teruglezen, en lachen!
Het zal natuurlijk wel wennen maar alleen voor degenen die vaak reizen.
Al zo lang wil ik met de trein maar we durven er niet eens aan te beginnen, het blijft voor ons maar een af-en-toe-ritje. Dat wordt dan bus-boemel-sneltrein-boemel, of iets wat er op lijkt want de familie’s wonen ver.
Jammer, het was best leuk om eens een dagje te treinen.