Zoals u misschien weet werk ik met peuters op een voorschool. Een voorschool is verbonden aan een basisschool en speciaal in het leven geroepen om kinderen vanaf twee en een half jaar, met een ‘taalachterstand’, een betere start te kunnen bieden in het basisonderwijs. Misschien weet u ook nog dat ik in januari vanwege te weinig leerlingengroei moest uitwijken naar een andere school. Daar verving ik zolang een zieke collega. Maar omdat ik er weinig voor voelde om dan weer eens hier en dan weer eens daar in te vallen, heb ik aangegeven dat ik het liefst weer een vaste groep zou hebben. Anders kan ik per slot van rekening net zo goed weer terug naar het basisonderwijs. Daar hebben ze altijd invallers nodig en voor mijzelf is het praktischer om een paar volledige dagen te werken in plaats van vier halve.
Maar goed, vlak voor de zomervakantie kreeg ik ineens groen licht om een nieuwe middaggroep te starten op een school die na een fusie heel populair aan het worden is. Leuk natuurlijk!
Het begon een beetje armoedig, de ruimte was ongezellig en hoog, ik had last van lekkage en overstromingen (er werden nieuwe wc-tjes aangelegd) en ik begon met maar twee kindjes. Niet dat die kindjes het een probleem vonden, oh nee, die kindjes vonden het helemaal niet raar. Maar voor de ouders vond ik het wel een beetje een sneu gezicht. Gelukkig heb ik nu, drie weken later, totaal 9 kinderen ingeschreven. Het begint er dus op te lijken. We kunnen weer een kringetje maken hoera!
Als dit zo doorgaat, krijg ik binnenkort ook een vaste collega. Nu werk ik drie van de vier dagen samen met een stagiaire totdat de groep op halve grootte is. Een heel lieve stagiaire met wie ik erg blij ben en die gelukkig een heel schooljaar lang blijft.
Samen met de ochtendcollega’s hebben we het lokaal gezellig gemaakt, leuke hoeken ingericht, nieuw speelgoed aangeschaft en de meubels hier en daar wat opgepimpt. Het ziet er al veel beter uit dan in het begin.
Vandaag heb ik ook nog een knutselkast gekregen bij de basisschool vandaan, een beetje versleten maar ik ben er superblij mee. Het begon met een hobbelpaard. ‘Willen jullie dit hobbelpaard?’ ‘Ja, hartstikke leuk maar eigenlijk heb ik meer behoefte aan een kast.’ ‘Nou, kom maar kijken dan, we hebben nog drie afgedankte exemplaren waar je uit kunt kiezen.’
En alsof dat nog niet genoeg was, kregen we van diezelfde basisschool ook nog een overbodige koelkast, MET ombouw van Ikea. De conciërge gaat hem voor ons in het piepkleine keukentje installeren. Zo kom je aan je spullen! Kunnen we ons budget weer aan andere dingen besteden want er moet nog heel veel worden aangeschaft.
Het wordt dus weer helemaal leuk. Maar wat eigenlijk heel erg gek is: ik kan buurten bij mijn allereerste ex-collega. Onze schoolpleinen grenzen aan elkaar. Zij werkt nu met een halve groep en ik ook. Eigenlijk kunnen we net zo goed weer bij elkaar gaan zitten…
Logging Lina 
Wart een leuk en vooral lief verhaal van een gemotiveerde leerkracht! Hert zit jou in de genen en dat zijn de beste ‘juffen’…..
Ik denk dat men in een halve groep meer leert dan in een volle.
Maar ik vind ook dat kinderen van nog geen 3 nog geen onderwijs moeten hebben, dat komt later nog meer dan genoeg.
Maar goed, het is wel weer werkgelegenheid.
behoort dat niet tot de mogelijkheden? De 2 halve groepen samenvoegen. En jullie weer gezellig bij elkaar?
@Alice, dat zou leuk zijn. Maar het is de bedoeling dat het op deze school niet bij een halve groep blijft..
@ReneS, het is nog niet verplicht. Ouders kiezen er zelf voor of krijgen advies via het ouder-kindcentrum. Het is gewoon een peuterspeelzaal hoor, zo moet je het maar zien. Samen leren, samen spelen. Maar dan met een educatief programma. En het werkt!
Tjee, ik ben benieuwd hoe dat gaat verlopen… halve klassen… Misschien wel een erg goed idee!!
Het is wel heel leuk dat je het vanaf het begin zelf helemaal vorm geeft. Lekkende WC’s die nog gerepareerd moeten worden. Het klinkt zo gemoedelijk. Als ik de keus had, zou ik mijn kind eerder op zo’n school onderbrengen.
Het lijkt me een uitdaging om er wat van te maken, samen met de kinderen, de -voorlopige- stagiaire en een collega om te buurten. Veel succes!
haha, het lijkt me heel leuk…een nooit aflatende historie… 😉
Dat heet uitdagend bezig zijn! Klinkt leuk en constructief.