Het voordeel van opruimen en schiften is dat je een heleboel ‘vergeten’ items uit lang vervlogen dagen weer tegenkomt. Een doos vol maar liefst, in mijn geval. Vol met brieven, kaarten, foto’s, dagboeken (weet u nog wel, toen we nog gewoon met de hand schreven), schoolagenda’s en nog meer memorabilia. Ik vind het verbazingwekkend dat ik zoveel geschreven heb in de eerste helft van mijn leven. Niet alleen in de dagboeken, deze beslaan (met tussenpozen) de jaren tussen mijn 12e en mijn 28e, maar ook in brieven, want het feit dat ik zoveel brieven heb gekregen houdt in dat ik minstens zoveel heb geschreven. Het opruimen moet maar even wachten. Ik ben helemaal ‘way back down memory lane’.
Dit fotootje vond ik ook in die betreffende doos. Zusje Karin geeft mij een kusje.
Logging Lina 
Ach wat lief. Leuk om zoveel terug te vinden; daarom bewaar je het eigenlijk ook. Maar goed dat je niet gaat verhuizen. Dan is er minder tijd om zo lekker terug te kijken.
Wat een enige foto, om eeuwig te bewaren.
Ja, wat schreven we veel hè, en dan nog het huis- en strafwerk, verhaaltjes, songteksten in een speciaal schrift, poesiealbums…
Ik vind het heel jammer dat ik er niets meer van heb..
ach wat een lieve foto.
leuk als je die dingen weer vindt en terugziet. eigenlijk ben je ze niet vergeten dat valt mij altijd weer op. schattige foto
Aaah, ik heb bijna geen foto’s van vroeger en deze ken ik helemaal niet. Gelukkig kun je tegenwoordig foto’s van foto’s maken en dat zou ik heel heel graag willen. Dan krijg je weer een dikke kus.
O, daar doe ik het wel voor hoor Karin 🙂 Ik zal eens gaan zoeken, ook in fotoboeken. Heel véél foto’s heb ik nu ook weer niet van mijn eerste jaren… Deze heeft ooit op een kleuterschoolwerkje geplakt gezeten. Voor moederdag of zoiets. Hij is gemaakt tijdens een vakantie in Hattem bij ‘tante’ Buzepol. Wij zitten op de drempel van het tuinhuisje. Ik kan me nog herinneren dat daar een ‘soldaat’ sliep. Zeker een dienstplichtige zoon.
leuke foto!
Dagboeken waren volgens mij veel meer in trek bij de meisjes dan bij jongens…
Ach wat een nostalgie, en wat een lief fotootje. Leuk toch, dat er zulke herinneringen bestaan. Ik ga ook de zolder maar eens opruimen. Wie weet wat ik allemaal tegenkom 😉
Maar eerst moet ik nog een hele reeks foto’s van mijn kinderen (inmiddels pubers) ouderwets in een boek plakken :-s
Wat een vertederende foto!!
Ben jij dit Mar? Ga je ook een weblog beginnen?
Ja dat ben ik! In een spontane bui een weblog aangemaakt maar nog geen tijd gehad om er aandacht aan te besteden…
Ik ben een opruimer. Ik bewaar niets waar ik niets aan heb. Maar dit soort dingen bewaar ik wel! Ik heb een foto-doos, een brievendoos, een kaartjesdoos, en een oude-agenda-en-zo-meer-doos. In die laatste zitten ook mijn dagboeken van vroeger…
Dochterkind heeft mijn oude agenda’s bekeken: er ging een wereld voor haar open :-). De dagboeken zijn mijns inziens nog niet aan haar besteed. Goh jah, wat schreven we toen nog wat af zeg. En ja, zo’n doos kost je zomaar ineens een hele middag aan tijd!
Prachtig, die foto.
En dit zijn nou precies de mooie momenten van het opruimen. Het vinden van dit soort items. Ik jad deze zomer nog zo’n momentje. Maar hemeltje lief: die foto is uberlief!
Wacht maar even met ruimen: geniet van de herinneringen…
Het is ook maar net wat je onder opruimen verstaat!
Gooi in elk geval niks weg, zet het hooguit weg als je er klaar mee bent.
Wat een leuke foto zeg! Altijd leuk van die oude fotoboeken met vele herinneringen en dingen vinden van vroeger.
Tja, ik weet er alles van, archieven vol oude geschriften, lekker met de hand gedaan, later zelfs met de schrijfmachine. Van dagboeken tot kranten die ik zelf schreef, opmaakte en uitbracht….Gingen van hand tot hand, maar gelukkig ook bewaard….raar eigenlijk….maar wel leuk!
Prachtig foto, inkaderen en ophangen.