Kom 10 maart naar de Bijenkorf en vier het Feest der Letteren! Twintig topschrijvers signeren hun boeken en daarnaast vinden er verschillende literaire evenementen plaats.
Dit leek me wel eens leuk. Schrijvers in levende lijve ontmoeten en een handtekening laten zetten in boeken die ik zelf bijzonder vind. Maar… wélke boeken zou ik meenemen? Van de meeste schrijvers die aanwezig zouden zijn heb ik een of meerdere boeken gelezen (en ook in huis) maar om me nu een breuk te gaan sjouwen…Bovendien leek mij dat ook een beetje gênant. Dus ik besloot twee boeken van Renate Dorrestein mee te nemen die vroeger veel indruk op me hebben gemaakt: Perpetuum mobile van de liefde en Heden ik, en het boek van Adriaan van Dis: Stadsliefde (scènes in Parijs) dat ik onlangs heb gelezen. Deze drie boeken pasten in ieder geval in mijn tas.
‘Ik weet niet of ik het wel durf hoor,’ bekende ik EJ, ik besloot eerst maar eens even rond te kijken. Het was er lekker druk. Maar niet zo druk dat er giga rijen stonden. De schrijvers zelf stonden relaxed en toegankelijk achter deskjes. Bij nader inzien bleek het helemaal niet zo gek om tassen vol boeken mee te slepen naar de Bijenkorf. Anderen zag ik met zware rugzakken en trolleys rondlopen. Maar het was natuurlijk ook mogelijk om nieuw aangeschafte exemplaren te laten signeren, stapels nieuwe boeken passeerden dan ook de kassa.
Renate Dorrestein bleek erg aardig en zelfs persoonlijk in de dingen die ze aan me vertelde. Adriaan van Dis was er even niet want hij deed mee aan een quiz elders in het warenhuis. Ik had een beetje medelijden met Peter Buwalda en Robert Vuijsje die niet veel te doen hadden. Ook Herman Koch had het niet druk, terwijl er toch veel boeken van hem worden verkocht. Maar natuurlijk was het maar een momentopname. De langste rij stond er voor Sylvia Witteman, bekend van haar columns in Volkskrant Magazine en haar kookboeken. Van haar was, speciaal ter gelegenheid van de literaire boekenmaand, een bundel korte verhalen uitgebracht: Inflatiekroketten voor de aantrekkelijke prijs van 4.95. Tja, als je er dan toch bent, koop je dat er ook maar even bij en dat laat je dan meteen even signeren.
Nico Dijkshoorn was erg sympathiek vond ik en maakte graag een praatje. Ik lees zijn columns altijd met plezier en nu heeft hij een autobiografische roman over zijn vader geschreven: Nooit ziek geweest. Deze heb ik gekocht en ik ben er zeer nieuwsgierig naar.
Hoera, eindelijk was Adriaan van Dis klaar met zijn quiz. Er hadden veel mensen speciaal op hem gewacht en het werd meteen druk bij zijn desk. Adriaan bleek formeel en afstandelijk. En hij zette stempeltjes in plaats van handtekeningen. Dat zal wel een reden hebben maar teleurstellend was dat wel. Evengoed schrijft hij mooie boeken.
Logging Lina 
Hee, Silvia had ik ook wel willen spreken. En ik vind het ook wel handig van Adriaan om een stempeltje te zetten. Het past wel bij hem. Maar ook ik koester juist de boeken met een persoonlijke noot erin geschreven of soms zelfs een fijn tekeningetje. Leuk Lien!
Adriaan wordt ook een dagje ouder he!
Ik zou hem best eens willen ontmoeten, en Herman Koch ook, maar ja, ik lees niet hun boeken.
Jammer dat Adriaan er zich zo vanaf maakt maar dat doet niets aan zijn schrijversschap af, hij is goed.
Een uitgelezen kans om een paar schrijvers in het echt te zien, ik deed er een moord voor. Nou ja, bijna dan. 🙂
Leuk zeg zo’n happenings. Laat je weten hoe het boek van Dijkshoorn was?
Misschien, maar ik schrijf niet zo vaak over boeken die ik lees. Dat kan ik beter aan jou overlaten 🙂
Jeetje, dat is een hele opgave voor de schrijvers. Al die mensen, rijen dik en allemaal willen ze natuurlijk een aardig woordje. Heeft Van Dis artrose? Ik dacht dat ik zoiets eens gelezen had. Dat zou de stempels kunnen verklaren.
Leuk logje!
O, artrose! Dat was het natuurlijk…
Nico Dijkshoorn ken ik alleen van DWDD en daar vind ik er niks aan. Ik kan me niet voorstellen dat zijn columns of boeken leuk/mooi zijn, misschien moet ik toch eens iets van hem gaan lezen.
Het verbaast me niets van Adriaan … dat past precies bij zijn karakter. Aan de andere kant had hij voor zo’n dag best even uit zijn rol mogen vallen, toch? “Inflatiekroketten”, wat een mooie titel. Dat nodigt toch idd uit om het boek te lezen/kopen.
ik ken alleen Renate Dorrestein en Adriaan van Dis, de rest zegt me niks
Maar ik las er ook nog geen enkel boek van…
Je literaire helden ’s van dichtbij kunnen bewonderen is toch tof hé…herinner ik me van m’n bezoekjes aan de boekenbeurs in Antwerpen
Groetjes!
Ja ik snap wel dat je niet je hele boekenkast wilt meeslepen. Ik zie dat Midas en Geert Mak er ook waren, dat had bij mij ook een flinke tas kunnen worden. Zouden die schrijvers nou ook nog een beetje plezier met elkaar hebben vraag ik mij af. Ze zitten daar met z’n allen toch een beetje in hetzelfde schuitje, terwijl er een eindeloze stroom onbekenden langs ze heen gaat.
Ik denk wel dat ze dit gezelliger vinden dan in hun eentje ergens in een winkel.
Wat gaaf!! O, wat had ik graag met je mee gegaan!!! Dan had ik mijn boek van Adriaan van Dis en Peter Buwalda meegenomen. En die van Nico Dijkshoorn ter plekke gekocht… *zucht*
(leuk boek is dat hè, van Adriaan van Dis??)
Een heerlijk boek! Net als ‘Au revoir’ van Martin Bril, daar heb ik ook zo van genoten (heb jij vast ook wel gelezen). Jammer dat we hem nooit zullen ontmoeten..
Even terzijde:
Van Dis was gisteravond te zien en te horen bij de VPRO, in een programma over Indonesië en de oorlog. Ook daarin was hij geweldig, zo aandachtig als hij luisterde naar de mensen. Voor de camera natuurlijk maar toch deed het warm aan. Misschien heeft hij inderdaad artrose, hij bewoog zich stram.
Ik was van plan deze serie te gaan volgen maar het is er nog niet van gekomen jammergenoeg. Gelukkig hebben we ‘programma gemist’ nog.
Ja, Adriaan van Dis. Zoals hij destijds Zomergasten presenteerde. Zo’n eloquente man, bij hem past dat woord. We hebben een paar boeken van hem. De laatste (nog) niet. Wel bijvoorbeeld: ‘Onder het zink. Un abécédaire de Paris’ Hierin worden typisch Parijse taferelen beschreven. In ‘Stadsliefde, scenes in Parijs’ ook, heb ik begrepen.
Van Renate Dorrestein hebben we ook veel boeken. Een heel prettige schrijfster. Van wat ik op TV gezien heb, komt ze ook aardig over. Nou ja, je schrijft het zelf al.
Voor Sylvia Witteman heb ik een zwak. Ze heeft vaak een aparte kijk op situaties, althans, wat ik in haar columns en haar tweets lees, waardoor ze nogal eens mensen op de kast jaagt.
Overigens denk ik niet dat ik bij deze en gene om handtekeningen zou durven vragen in boeken die ik meegenomen zou hebben. Misschien nog wel in boeken die ik ter plekke gekocht had.
Leuk initiatief! Nu hebben ze bij de Bijenkorf wel meer aardige zaken, ze snappen tenminste hoe ze mensen binnen moeten trekken. Wonderlijk dat van Dis stempelde. Dat maakt hem wel bijzonder. Ik geniet van zijn documentaire over Indonesie. Zal vast ooit wel een boek van verschijnen, maar dan na afloop van de tv-reeks denk ik…
Ik ken alle schrijvers wel, ik heb van allemaal wel iets of meer gelezen. Maar ik bezit weinig boeken van ze, want ik ben een bieb-lezer. De enkele exemplaren die ik wel bezit ben ik allemaal driftig aan het verkopen. Ik lees een boek nooit twee of meer keer. Maar het is wel erg leuk om schrijvers in levende lijve te kunnen ontmoeten, lijkt mij!