… and the livin’ is easy

Jáááá hoor! Eindelijk! Het is toch nog zomer! En dat hebben we ook wel een keer verdiend na al die natte ellende vindt u ook niet? Ik zit gezellig in mijn nieuwe King Louie jurkje te genieten in de schaduw op mijn steigertje want in de zon is het gewoon te heet. Heerlijk hoor, écht vakantie! Dat jurkje heb ik gisteren op de Noordermarkt (in Amsterdam) gekocht, ik was daar samen met Karin om de eerste officiële vakantiedag te vieren. Het viel ons al op dat er zoveel vrouwen  rondliepen in die typisch, gebloemde King Louie jurkjes en even later ontdekten we een kraam met stapels van die jurkjes, rokjes, shirtjes en tuniekjes (met doorgeknipte labels) voor een fractie van de officiële prijs. Daar stonden we dan, tussen de gebloemd geklede vrouwen, te graaien in bergen gebloemde kleding. Karin diepte een vrolijk rokje op en ik een jurkje met spaghettibandjes. Dat komt goed van pas nu. En eindelijk waren we ook weer eens in de gelegenheid om die overheerlijke appeltaart van café Winkel te proeven, dat is al weer veel te lang geleden..

Vorige week heb ik toch nog gewerkt na mijn zorgverlof en dat was ook wel prettig. Nu heb ik het schooljaar in ieder geval netjes afgesloten en de kinderen, ouders en mijn collega’s nog even gezien. Vanochtend ben ik met EJ naar het VU gereden voor controle. Het zag er allemaal goed uit. De littekens op zijn borst en zijn been (want er is ook een beenader gebruikt) zijn goed genezen, zijn bloeddruk was mooi laag en zijn hart en longen klonken goed. Hij voelt zich ook goed, zo goed dat hij ook wel even naar de kapper wilde vandaag, dus daar heb ik hem even afgezet en vervolgens hebben we ook nog wat boodschapjes gedaan. De wandelingen die we maken worden steeds langer dus ook conditioneel gaat hij erop vooruit. Overdag slaapt hij vaak nog even zodat hij het ’s avonds goed vol kan houden (om lekker met de kinderen of de buren in de tuin te zitten bijvoorbeeld). En het eten smaakt hem ook allemaal uitstekend. Die spierpijn die hij heeft zal hij nog wel een poosje houden en de vermoeidheid en dat tintelende gevoel in zijn vingers ook. Maar we mogen in onze handen knijpen dat het allemaal zo goed verlopen is. En we mogen ook van geluk spreken dat hij een ‘waarschuwing’ heeft gekregen. Voor hetzelfde geld merk je die vernauwingen pas op als er al hartschade is aangericht of, nog erger, als het te laat is. Deze week hebben we in ons eigen ziekenhuis ook nog een afspraak met een revalidatieverpleegkundige. Binnenkort voelt hij zich vast weer een jonge God 🙂

Kijk, dit schattige kikkertje heb ik ook nog gekocht gisteren. Die ogen! Dat bikinitopje! En dat rokje! ‘Heeft ze ook een broekje aan?’ vroeg Karin zich af, ‘O, nee geen broekje! Ze heeft blote billetjes onder haar rokje. Blote KIKKERBILLETJES! Hahahaha!

En deze kaart van Loesje kon ik ook niet laten liggen.