De peuters in mijn groep vinden het altijd erg interessant als ze een wondje hebben. ‘Kijk juf,’ en dan laten ze een vinger zien met een minuscuul schrammetje of los velletje. En als de één iets heeft, komt de ander ook al snel met iets opzienbarends aanzetten. ‘Oh, oh, oh wat zielig! Dat doet vast wel héél veel pijn. Hoe komt dat toch?’
Vandaag liet Adam zijn knie zien. Ik moest er bij wijze van spreken mijn leesbril bij opzetten om een ieniemienie korstje te ontdekken. ‘Ha,’ zei ik, ‘Nu zal ik júllie eens iets laten zien.’ Ik stroopte mijn broekspijp op, strekte mijn been en demonstreerde mijn knie met een indrukwekkende korst er op. Ze verdrongen zich om het allemaal van dichtbij te kunnen bekijken en hun ogen werden groot. ‘Kijk nou, hoe zielig voor mij! Ik ben met mijn fiets gevallen.’ ‘Huuuuuuu,’ griezelde Adam, ‘Ik heb nog nooit zóveel pijn gezien.’ ‘Maar ju-uf,’ vond Zaineb, ‘IK heb op de fiets altijd een gordel om.’
Deze week hadden we een Afrika project op school. Ook de peuters hadden hun bijdrage geleverd voor de markt die werd georganiseerd om een basisschool in Gambia te steunen. Ze maakten kralen van DAS klei die ze na het drogen beschilderden en met glitters bestrooiden. Vervolgens hebben we ze gevernist en er sleutelhangers van gemaakt. Ik vind ze behoorlijk goed gelukt.
drogende kleikralen
kleikralen verven
beschilderde kralen
sleutelhangers
Ze zijn niet allemaal verkocht hoor, de zelfgeknutselde dingen van de kinderen, er waren o.a. ook nog mooie maskers, sieradendoosjes en samba ballen te koop, maar het gaat om het idee. De rommelmarkt met speelgoed en boeken liep wel als een tierelier. Zelf heb ik ook nog vier schattige kinderboekjes gekocht. En wat er over is aan sleutelhangers geven we gewoon aan de vaders voor vaderdag 🙂
Logging Lina 
Oh wat kunnen kinderen toch heerlijk uit de hoek komen, zoals de gordel om op de fiets, onverbeterlijk! En wat een originele sleutelhangers, heel geschikt om op zo’n markt te verkopen waarvan de opbrengst gaat naar een basisschool in Gambia, mooi Lien!
hahaha, indruk maken met je grotemensenwond:p haha, ja, dat vergeten ze hun leven lang niet meer! En die knutseltje he, ook prachtig mooi!
O, jij moet indruk gemaakt hebben met je oorlogswond! 😉
En die sleutelhangers zijn superleuk!
Grappig, wat jij hier beschrijft is wel heel herkenbaar, ik heb het bijna net zo op een oude vidioband staan, de kinderen die bij oma hun ‘wonden’ laten zien, en oma die vervolgens zelf zoekt of ze iets heeft waar ze indruk mee kan maken. Het houdt blijkbaar alle kinderen bezig 🙂
Wat mooi zeg. Creatief!
Je hebt toch wel wat van de kralen voor je zelf bewaard toch? Wie weet welke toekomstige kunstenaar zich onder de kinderen bevindt.
Tja, ik ben nu op een leeftijd dat ik nog slechts met ‘oorlogsverwondingen’ kan of wil laten zien aan de dames om me heen…….Daar zitten geen korstjes meer op, maar zijn fraaie littekens. Maar het blijft mooi hoe kinderen daar mee omgaan natuurlijk. Trots op een verwonding die dat nauwelijks is, maar wel meelij-opwekkend…
wat creatief die sleutelhangers en wat je zegt: goed gelukt.
op die manier leren ze ook iets maken om een goed werk te doen voor andere mensen, top!