Gisteren las ik, toevallig op de facebooksite van Herman van Veen, dat Georges Moustaki op 23 mei is overleden. Gek dat ik dat niet ergens eerder gelezen of gehoord heb, het is me gewoon ontgaan denk ik.
Mijn gedachten gingen terug naar mei 2008. Georges Moustaki trad op in Carré. Eigenlijk zou hij al een aantal weken eerder komen maar dat ging niet door omdat hij in het ziekenhuis was opgenomen. Op de ochtend van de dag dat het concert wél door zou gaan had ik te horen gekregen dat ik borstkanker had. Mijn gezin liet ik nogal ontredderd achter toen ik naar Amsterdam vertrok. Het was een rare, surrealistische avond.
Ik vond hem er toen ook al erg breekbaar uitzien maar hij was krachtig genoeg om, op zijn toch hoge leeftijd, nog concerten te geven. Ik vond het een voorrecht om het mee te mogen maken.
Hij heeft mooie liedjes gemaakt, Le Métèque is heel bekend maar dit vind ik ook heel poëtisch:
Non, je ne suis jamais seul, avec ma solitude. (Nee, met mijn eenzaamheid als gezelschap ben ik nooit alleen). Ook al beheers ik de Franse taal nog lang niet perfect, deze tekst kan ik helemaal volgen.
Tja, 5 jaar geleden alweer. Het lijkt heel lang maar tegelijkertijd is het omgevlogen. Er is intussen weer heel veel gebeurd maar met mijn gezondheid gaat het goed. De laatste uitslagen waren ook weer prima. Yesss!
Logging Lina 
Toen ik zijn naam zag staan, wist ik meteen over wie het ging, maar het liedje is niet in mijn geheugen blijven hangen. En zijn overlijden lees ik hier voor het eerst… Altijd jammer.
Ik wist het ook niet. Die man heeft prachtige liedjes gemaakt. Wat fijn, dat alles zo goed gaat met jou!!!
Ik heb dat akelige bericht wel meegekregen. Weer een bekende artiestennaam die ging hemelen. Maar hij wordt vast op gepaste wijze herdacht. Blijft mooi als je als zanger ook na je verscheiden doorleeft in de herinnering van mensen die kunnen genieten van wat je allemaal deed op dit punt. Ik volg de Franse muziek niet zo zeer. Was ooit fan van Johnny Halliday, maar dat was meer omdat ik het een stoer type vond, en dan maar op zijn Mokums fonetisch zijn teksten meebrullen. Ging snel over, Stones en The Who namen al snel diens plekje in.
Dank, voor het plaatsen van dit prachtige nummer. Ik had ook nog niet gehoord dat hij was overleden. Een groot gemis voor het Franse chanson.
Ja, dat is zo. Bedankt voor je reactie cornma!