rood

Afgelopen weekend was ik weer eens in mijn favoriete huis met het geweldige interieur. Als ik daar ben kan ik het niet laten om foto’s te maken want er zijn daar zoveel dingen leuk. De keuken, het atelier, de woonkamer en de doorkijkjes naar buiten. De tuin, nog in aanleg, is zelfs in de regen zeer aantrekkelijk. ‘Moet je nou ook nog foto’s maken van de wc?’ vroeg mijn vader ontsteld toen hij me daar betrapte. Ja, dat moest ook want ik zag daar zo’n origineel, kunstzinnig lucifersdoosje hangen.

In ons eigen rommelige onderkomen begon ik meteen te ruimen en te poetsen zodra ik thuis was. Eindelijk, EINDELIJK waren EJ en ik zover dat we de tafel in de serre hebben verplaatst zodat we er met de hele familie omheen kunnen zitten zonder dat er een hele verbouwing aan vooraf gaat. Een behoorlijke verbetering. Maar nu we vanuit de woonkamer zicht hebben op die serretafel met stoelen vind ik dat ons RODE meubel (ooit op maat gemaakt) onder de tv daar qua kleur absoluut niet meer bij past.

Eigenlijk stoorde ik me er al een lange tijd aan maar vandaag vond ik dat er écht iets aan moest gebeuren. En snel een beetje. ‘Ben je gek?’ vond EJ, ‘De keuken is ook rood immers, daar hebben we voor gekozen. En alle troep moet er eerst weer uit. Weet je wel hoeveel werk dat is? Dan verbouw ik nog liever.’

‘Ik doe het zelf wel!’riep ik, ‘Ik heb die antieke kast toch ook grijs geschilderd? Die keuken kan zo blijven maar dat meubel niet! Ik ga echt niet tot mijn 80^e tegen die kleur aankijken hoor!’

Mopperdemopperdemopper. Wat een moeite zeg! En wat een gezeik. Op Valentijnsdag nog wel.

EJ vertrok naar boven nadat hij me nog even had laten weten dat wat hem betrof die antieke kastjes ALLEMAAL wel de deur uit mochten en ik poetste kwaad de (rode) keuken.

Een uurtje later, mijn woede was redelijk gezakt, kwam hij naar beneden, zette een lekkere beker koffie voor me neer en vroeg: ‘Uh, welke kleur zullen we dan nemen…?’