‘Paris is always a good idea.’ zei Audrey Hepburn ooit al. En dat blijkt maar al te waar.
Een kleine dosis Parijs kan al genoeg zijn om je een stuk beter te laten voelen. Van vrijdagavond tot zondagavond bijvoorbeeld, voor mij is dat al genoeg..
Wat is die stad toch mooi aan het begin van de herfst. Les feuilles mortes lagen hier en daar al bruin langs de trottoirs. Ik heb zelfs kastanjes geraapt.
Toch droegen de meeste bomen nog volop hun blad. En het was nog warm ook, een vestje was met een temperatuur van 27 graden zelfs te benauwd. Dus dat ging uit. Heerlijk om op 20 september in je hemdje door Parijs te kunnen slenteren.
Om te beginnen maakten we een wandeling vanaf de brug Bir Hakeim over de Allée des Cygnes naar het Vrijheidsbeeld. Jazeker, Parijs heeft ook een Vrijheidsbeeld. Dat wist ik helemaal niet maar nadat ik dit blog had gelezen wel.
Vervolgens liepen we kilometers langs de linker Seine oever. Van de brug Bir Hakeim naar de Pont des Arts. We kwamen, behalve veel bruggen, van alles tegen onderweg. Heel veel levendigheid. Kinderen die spelletjes speelden, mensen op gehuurde fietsen, klimwanden, gekleurde spoorbielzen om op te zitten, restaurantjes met ligstoelen, allerlei kunstuitingen, zelfs in containers en aan oude kademuren, een foto expositie van beroemdheden flanerend langs de Seine (uit de Paris-Match), planten in containers en groeiend op wol, levende schapen zelfs want er was een wol campagne die dag. Tipi’s als kinderateliers. Te veel om op te noemen. En teveel om allemaal te laten zien (ik moet uploadcapaciteit bijkopen).
Ook in St. Germain des Prés en in Le Marais was er aan kunst geen gebrek.
Volop street art,
gratis openluchtconcerten,
en andere bezienswaardigheden.
Zaterdagavond hebben we een prachtige expositie van Niki de St. Phalle bezocht in het Grand Palais. Niet alleen de welbekende Nana’s waren er te zien maar ook andere sculpturen, schilderijen, tekeningen en assemblages. Geweldig, ik houd hiervan.
En zondag ontdekten we in Centre Pompidou helemaal bovenin een expositie van Martial Raysse. Heel toevallig en op de valreep want twee dagen later zou deze tentoonstelling sluiten. Zijn vrouwenportret met de neonlippen (dat ik ken uit het Stedelijk) hing er ook.
Heerlijk was het! Ik kan er weer tegen hoor. Over een half jaar kom ik terug 🙂
Logging Lina 
Wat een enthousiasme! Trouwens, de Nana’s van Niki de St. Phalle kunnen ook mijn goedkeuring wegdragen. Kan niet anders of jij was in een vorig leven een echte Parisienne 🙂
Wat jij hebt met Parijs, heb ik met de Nederlandse kust. Een paar dagen even uitwaaien en ik kan de hele wereld weer aan (bij wijze van 😉 )
Fijn hè? Zo heeft iedereen z’n favoriete oplaadplekken denk ik.
Mooi!
O wat leuk Lien. Daar krijg ik ook zin in. Had je iets besproken of zomaar gegaan?
Ik had 3 maanden geleden de tickets voor de Thalys al gekocht (want dan zijn ze nog lekker goedkoop). Maar of het door zou gaan werd onzeker. Gelukkig zijn we toch gegaan 🙂
Het is echt erg lang geleden dat ik in Parijs was en nu ik jouw verhaal lees zit ik me ernstig af te vragen waarom? 😉
Oh verdikkeme, wat doe ik nou weer? Sorry, c’est moi 🙂
Ik en er nog nooit geweest… Afgelopen zomervakantie had ik de gelegenheid maar ik heb die voorbij laten gaan. Ik wilde enorm graag, maar mijn lijf laat het niet toe. Maar rondfietsen in een verlaten polder is ook fijn. Zo tellen wij allen onze zegeningen 😉 Leuk blog!
Liefs Kakel
Precies! Blij zijn met je mogelijkheden. Dank je Kakel.
Parijs is me vreemd maar op deze manier kom ik er toch heel wat over aan de weet 😉 Een boeiende log en een mooi nummer van Yves Montand.
Vind ik ook. Weemoedig..
Er is tegenwoordig ook een vrijheidsbeeld in Blauwestad, ten noorden van Winschoten.
Evengoed, Parijs ben ik lang geleden ooit eens geweest, en ik denk dat het daar wel bij zal blijven ook. De Ijfeltoren is het prachtigst he!
Parijs is één van die vele steden die ik nog eens wil bezoeken, maar of het er ooit nog van komt?
Mooie impressie in elk geval weer, Lien!
Thanks Billy!