‘Een hospice, soms ook hospitium genoemd, is een instelling met een huiselijke sfeer die zich in de terminale zorg heeft gespecialiseerd. In een hospice gaat veel aandacht uit naar de palliatieve zorg. Bij mensen die ongeneeslijk ziek zijn en in een vergevorderd stadium van hun ziekte, probeert men een continue en totale zorg te bereiken die het lijden zo veel mogelijk beperkt en verzacht.’ (Aldus Wikipedia).
Zwager verblijft vanaf woensdag in zo’n hospice. Donderdag heeft hij nog een eindje gelopen om samen met EJ ergens te ontbijten, ook al stelde dat eten niet veel voor, en zaterdag is hij zelfs met vrienden in Artis geweest in een rolstoel (ongelooflijk want ‘s ochtends was hij er erg slecht aan toe). Zondag had hij zo weinig kracht, dat praten al moeite kostte. Eten lukt nu ook niet meer, drinken nog wel. Dankzij medicatie en pijnbestrijding komt hij de nachten redelijk door. ‘Ik heb een leuk feestje,’ mompelde hij, ‘Ik heb nog nooit zoveel drugs tegelijkertijd in mijn lijf gehad.’ Zijn gevoel voor humor is hij nog niet kwijt.
Het hospice is ondergebracht in een aparte vleugel van een verzorgingshuis. Ze hebben hun best gedaan het een niet-sombere uitstraling te geven. De gangen zijn licht met veel vrolijke kunst aan de muren. En Zwager heeft zijn eigen spullen in zijn kamer, dus ook een beetje zijn eigen sfeer om zich heen. Maar echt vrolijk word je er niet. Hoe lief de verpleegkundigen en vrijwilligers ook zijn, alle mensen die er verblijven zijn terminaal. Dat weet je. Overal staan rollators en rolstoelen en hier en daar staat wat opgestapeld meubilair van mensen die zijn overleden en wat nog opgehaald moet worden door familie. Tijdens de intake werden Zwager en EJ er fijntjes op gewezen dat de kamer binnen 24 uur na overlijden ontruimd dient te worden. Mijn hemel, hoe tactvol kun je zijn…
Logging Lina 
Zeiden ze dat echt? Niet te geloven! Echt heel confronterend. Je zou denken dat medewerkers van zo’n hospice zich menselijker en zeker tactvol opstellen. Hoezo wordt het lijden zo veel mogelijk ‘verzacht’? Ze kunnen dat riedeltje toch ook vermelden na het overlijden … onvoorstelbaar zeg dit.
Het gaat dus niet zo goed met zwager. Wat moeilijk moet dit zijn. Sterkte gewenst voor jullie allemaal.
het kan niet anders dan somber zijn…pfffff
De moeilijkheid is wel dat zo’n mededeling net na het overlijden helemaal erg lullig is. Ik ken het probleem vanuit verzorgingshuizen, iedere dag kost geld in zo’n instelling, ook als er niemand in ligt. Je kunt dan beter voorbereid zijn. Maar het blijft voor de betrokkenen een heel vervelende mededeling natuurlijk, confronterend inderdaad. Ik hoop voor jullie dat je daar ondanks alles nog wat waardevolle momenten beleeft met elkaar.
Ach … ;-(
Nou ja, dat is tactloosheid van de bovenste plank! Je zou toch een beetje meer begrip hebben voor zulke zieke mensen, die toch al met hun naderend einde geconfronteerd worden.
Ja maar, wanneer moeten ze het dan zeggen? Als het einde daar is, dan is de familie meestal toch erg van slag en zegt men: ‘Hadden ze dat nou niet eerder kunnen communiceren, dan hadden we er beter rekening mee gehouden’. Het blijft erg lastig. Maar het belangrijkste is een liefdevolle verzorging en veel gelegenheid om met de naasten goeie ogenblikken te beleven.
Ik vind het jammer dat het zo ‘fijntjes’ wordt gebracht. Dat hadden ze heel anders kunnen zeggen. Het zou mooi zijn dat er externe diensten vanuit de Hospice aangeboden zouden worden tijdens dit soort pijnlijkheden die je zou kunnen bekostigen per persoonlijke situatie. Denk aan vervoer en tijdelijk opslag. Niemands hoofd staat hier 24 uur nadien naar. Ook niet als het van te voren bekend gemaakt is. x
Het had beter op een ander moment verteld kunnen worden vinden wij. Dat kan toch wel zonder dat Zwager er zelf bij is? Maar verder niets dan lof voor al het geduld, aandacht en liefdevolle verzorging van de medewerkers in het hospice.
Er zijn bijzondere dingen gebeurd vandaag. Daar schrijf ik nog wel een keer over.
Ik denk dat de mensen die in een hospice werken, weliswaar zeer empatisch zijn, maar ook hun emoties een beetje moeten uitschakelen. Dan kan er wel eens iets gezegd worden, dat beter op een ander moment gezegd kan worden. Dat van de ontruiming van die kamer bijv.
ja, erg zakelijk, maar ze moeten wel. Dat is beter voor iedereen.