Gisteren was het alweer een jaar geleden dat lieve vriendin Marjolein overleed. Op uitnodiging van haar man zijn we allemaal weer even bij elkaar gekomen en hebben een hapje gegeten en een drankje gedronken en herinneringen op gehaald. Dat was wel fijn. Zij heeft deel uitgemaakt van ons leven en nu is het leven alweer een jaar verder zonder haar, hoe gek dat ook is.
Ik moest steeds aan het liedje: Kees denken van Frans Halsema. Hier zingt Gerard Cox het.
Vandaag zou ik met een andere vriendin, Marjon, naar de bioscoop. Naar Tuschinski. Maar ze was ziek helaas. Omdat ze al kaarten had gereserveerd en betaald heb ik mijn dochters uit bed gebeld. Het was al 11.00 uur geweest en de film zou 12.45 uur beginnen. EJ kreeg ik niet zover, hij had zich verheugd op een rustig middagje Formule 1 kijken. Oudste had al een afspraak staan maar gelukkig wilde jongste wel mee.
Het was een erg leuke film: Midnight in Paris. Sowieso als je van Parijs houdt en van Woody Allen en van sprookjesachtig films. Doordat de hoofdpersoon in de jaren ’20 van de vorige eeuw belandde en daar allerlei ‘bekenden’ zoals Picasso, Hemingway en Cole Porter ontmoette, paste deze film wonderwel bij het theater Tuschinski met z’n Art Deco interieur.
Leuk om daar ook eens geweest te zijn, het was voor mij de eerste keer en zeker niet de laatste.
Logging Lina 
ja, door een samenloop van omstandigheden ging het wat anders dan verwacht, maar het ging door en was zeer de moeite waard.
Tja, als mensen doodgaan is het eerste jaar altijd het ergst, vind ik.
Daarna krijg ik er wat meer vrede mee.
Een hartverwarmend weekend dus….
Een mooi weekend; met de herdenking wordt ook de andere vriendin ‘levend’ gehouden.
een jaar geleden alweer. Fijn dat jullie het contact nog zo onderhouden met elkaar en zodoende met elkaar kunnen blijven praten over alle mooie momenten en fijne herinneringen. Met een lach en een traan neem ik aan.
Jemig, wat vliegt de tijd. Al weer een jaar geleden. Mooi dat ze herdacht wordt.
Die film, die trekt me niet zo.
Een goede vriendin missen, dat is zeer pijnlijk, ben zelf ook in 2007 mijn beste vriendin verloren. Voel dat soms nog steeds en we gedenken ook altijd haar sterfdag.
Tuschinski is met afstand de mooiste cinema van Amsterdam, geraak daar zo nu en dan ook. Maar ben niet een echte cinemaliefhebber, ik zie films liever op dvd. Geen gepraat door de film heen en vooral geen walgelijke popcorn walm….
En met iemand erbij, samen op de bank, wat wil je nog meer hè.
Meteen er achteraan ook maar even de versie van Frans Halsema zelf gehoord, die is toch ook wel erg mooi. Het is gek hoe je je bewust wordt van tijd als er iemand uit je omgeving is overleden.
De film heb ik verleden week ook gezien, was leuk. Ik zag het straatje met ‘ons’ pension nog langskomen.
Wat kan dat snel gaan he? Soms denk je iets en in een flits ben je een week verder, in dit geval is het al een jaar geleden van dat vreselijke verlies. Gelukkig even afgeleid met een mooie film van Woody Allen, toch een beetje een man met een filmmissie…
Ik lees veel positieve commentaren op ‘Midnight in Parijs’. Ik was inmiddels een beetje ‘uitgekeken’ op Woody Allen, maar ik geloof dat ik deze film toch wel wil gaan zien.
@Danique, hé een nieuw gezicht, leuk! Op zondagmiddag is het wel te doen in Tuschinski, het was héél erg rustig. Maar dat kan ook aan het mooie weer liggen natuurlijk. Wie gaat er op zo’n heerlijke herfstdag ook in het donker in de bioscoop zitten….?
Ach Lien alweer een jaar. Ik herinner mij jouw verhaal over haar. Geweldig mooi dat jullie haar zo gedenken.
En die film: Ik zet die op mijn verlanglijstje. Aááááh Tuschinski, ook een mooie herinnering. Ik was daar al lang geleden: je mocht er roken en er was een voorprogramma live, prachtig.